بررسی جهش های گریز hbsag در بیماران مبتلا به هپاتیت b مزمن تحت درمان با آنالوگ های نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی

زمینه و هدف: آنالوگ‎های نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی از جمله لامیوودین و آدفویر داروهای موثر برای درمان بیماران هپاتیت b به شمار می روند ولی استفاده طولانی مدت این دسته از داروها منجر به پیدایش واریته‎های مقاوم به درمان می‎شود. از آنجائی که اثر آنالوگ‎های نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی بر پیدایش واریته‎های حاوی جهش‎های گریز hbsag به خوبی مشخص نشده است، هدف از این مطالعه بررسی جهش های گریز hbsag در بیماران هپاتیت b مزمن تحت درمان با آنالوگ‎های نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی بوده است. مواد و روش‎ها: در این مطالعه مقطعی، 50 بیمار مبتلا به هپاتیتb مزمن که تحت درمان با آنالوگ‎های نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی (لامیوودین و/یا آدفویر) بوده‎اند و 50 بیمار مبتلا به هپاتیتb مزمن که هیچ داروی ضد ویروسی دریافت نکرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.dna ویروس هپاتیت b از پلاسمای بیماران استخراج و قسمتی از ژن s ویروس هپاتیت b توسط روش nested-pcr تکثیر گردید. محصول pcr توسط روش توالی یابی مستقیم از نظر وجود جهش‎های گریز hbsagمورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در کل 100 بیمار مورد مطالعه، جهش های گریز hbsag دیده شده عبارتند از : sq101h، sg119r، sp120s، sp127s، sa128v، sg130n، sg130r، st131i، sm133i و sy134n. در گروه بیماران تحت درمان با آنالوگ‎های نوکلئوزیدی/نوکلئوتیدی 16 درصد بیماران واجد ویروس حاوی جهش‎های گریز hbsag بودند در حالی که در بیمارانی که تحت درمان دارویی قرار نگرفته بودند 6 درصد بیماران واجد ویروس حاوی جهش‎های گریز hbsag بودند (98/2or=، 2/0p=). نتیجه‎گیری: بر اساس نتایج به دست آمده در این مطالعه به نظر می‎رسد بین مصرف آنالوگ‎های نوکلئوزیدی/ نوکلئوتیدی و پیدایش جهش‎های گریز hbsag رابطه‎ای وجود ندارد.